گالاردو یک خودرو اسپرت واقعی است که برای استفاده روزانه طراحی شده است.

دو نکته متضاد همواره مد نظر مهندسان لامبورگینی بوده است، راحتی راننده و بالا بودن عملکرد و قدرت.

انتخاب موتور، گیربکس، قاب فضایی، بدنه، ترمز ها و الکترونیک خودرو همگی بر این اساس بوده است.

نتیجه یک خودرو نسبتا جمع و جور با 4.3 متر طول و دو نفره ( حد اکثر سرعت خیلی بالاتر از 300 کیلومتر دز ساعت) است که هم می تواند در پیست های مسابقه و هم در جاده های بین شهری و درون شهری به راحتی رانده شود.

مشخصات پایه این مدل عبارتند از:

 - موتور وسط و عقب با گیربکس پشت آن
 - سیستم چهارچرخ متحرک در همه زمان

 - سیستم تعلیق دو جناقی مستقل
 - قاب فضایی آلومینیومی
 - مرکز ثقل خیلی پایین
 - توزیع وزن 42 درصد جلو و 58 درصد عقب
 - دو رادیاتور آب در جلو 

دقت زیادی در توزیع وزن این مدل صورت گرفته است. این از خصوصیات لامبورگینی می باشد. در واقع نسبت انتخاب شده برای یک خودرو اسپرت ایده آل می باشد که چسبندگی، ترمز و کنترل را بهینه می کند.

پایین آوردن مرکز ثقل نیز از اهداف اصلی طرح این مدل بوده است.

طراحی

طراحی گالاردو از سال 2000 آغاز گردید.

طرح این مدل از پیشنهاد ایتال دیزاین-گیگیارو آغاز شد و توسط لامبورگینی سنتروستیل تکمیل گردید تا پارامترهای فلسفه لامتورگینی را دارا باشد.

 در های قیچی این مدل سنت 12 سیلندری های لامبورگینی را حفظ کرده است.

موتور

برای گالاردو موتور 10 سیاندر، 4 سوپاپ در هر سیلندر، V90 با حجم 5 لیتر در نظ گرفته شده است که 500 اسب بخار قدرت دارد و 510 نیوتن متر گشتاور تولید می کند.

  موتور 90 درجه به جای 72 درجه کلاسیک انتخاب شد تا ارتفاع موتور را محدود کند و به طرح بدنه کمک کند (دید عقب بهتر شده است و مرکز ثقل پایین آمده است.)

خروجی گشتاور در دور موتور حداکثر بهینه شده اشت. برای رسیدن به این هدف، در سیستم ورودی سوخت و اگزوز طراحی ویژه ای انجام گرفت. ورودی هوا دارای شکلهای هندسی متغیر است و سیستم زمان بندی متغیر سوپاپ ها در این مدل مشاهده می شود.

سیستم کنترل دهانه سوخت از طریق سیم عمل می کند و کاملا الکترونیکی است.

تکنولوژی ساخت نیز تماما آلومینیوم می باشد.